یاد بـــوی عطرت...
یاد حس نداشتنــــت...
تو راهروی ســـــرد...
روبه پنجــــــره...
یه عصر پاییــــــــــزی و
نم نم بارونــــــــــــــش...
نفس میکشـــــــم و باز مـــرورت میکنــــــم
و چه زیباســـت حس بودنــــــت
و چه دلنشــــــین است یاد لبـــــخندت...
هرچنــــــد دور از من...
و چه اندازه تلخ اســــت لحظه ای که حتــــی از یادت جـــــدا میشـــــــوم...
"سپیده کلاشی"
محصولات مرتبط با این مطلب 
